Gmina Puńsk jako Jednostka Samorządu Terytorialnego została utworzona w 29 listopada 1972 roku ( Dz. U. Nr 49 poz. 312) posiada odpowiedni kapitał ludzki, dochody, majątek oraz doświadczenie do realizacji powierzonych mu zadań. 
             Gmina Puńsk od wielu lat jest znana z innowacyjnych projektów, z wykonania wielu inwestycji. Trzykrotnie znalazła się w Złotej Setce Gminy Rzeczypospolitej pod względem liczby inwestycji oraz nakładów na inwestycje. W 2007 roku jest realizowanych 12 projektów z Programu Sąsiedztwa Interreg IIIA. W realizacji projektów są pomocne instytucje należące do gminy, instytucje kultury, szkoły oraz organizacje pozarządowe. Współpraca polega na podziale zadań, gdyż sprawy budżetowe, rozliczenia są prowadzone przez Urząd Gminy, a realizacja merytoryczna zależy do tych instytucji.
Narzędziem gminy do realizacji przedsięwzięć, zwłaszcza inwestycyjnych, jest Urząd Gminy Puńsk.

Historia Gminy  Puńsk

         Na terenie dzisiejszego Puńska i okolic pierwsi osadnicy pojawili się ok. 10 tyś lat p.n.e. Ślady ich bytu znaleziono w pobliskich miejscowościach Krejwiany, Szołtany, Wołyńce, Oszkinie, Wojponie, Szlinokiemie. W średniowieczu ziemie te należały do Jaćwingów. Jaćwingowie mieszkali tu do końca XIII wieku, potem tereny te porastała Puszcza Mereczka. Zaczęto ją kolonizować dopiero w XV wieku. Kolonizowali Litwini (Dzukowie) z Merecka i Puni, osadnicy ruscy oraz Polacy z Mazowsza. Rusini ulegli polonizacji lub lituanizacji, zatem od XVI wieku na terenie Puńska pozostała ludność litewska i polska.
          Pierwsze wzmianki o osadnikach nad jeziorem Punia można znaleźć w rewizji puszcz królewskich z 1559 roku, w której pisze się, iż Osada Puńsk znajduje się nad jeziorem Punia, na wzniesieniu. W miejscu tym dziś stoi kościół. W drugiej połowie XVI wieku Mazowszanin Stanisław Zaliwski na północnym brzegu jeziora Punia wybudował dwór przy drodze do Szołtan. Dwór i część leśnictwa sejwejskiego utworzyła wieś Nowe Puńsko. Po połączeniu obu wsi powstało miasteczko, w którym tenże sam Zaliwski w 1597 roku ufundował kościół parafialny. Wystarał się on o stosowny dokument podpisany przez Zygmunta III Wazę, uposażając parafię. Znalazło się w niej znamienite zdanie, aby proboszcz parafii znał język litewski. Puńsk rozbudował się między dworem, kościołem i plebanią, naokoło rynku w kształcie kwadratu oraz ulic wychodzących z tego rynku.
            Pierwsza wzmianka o mieszczanach puńskich pochodzi z 1606 roku. Oficjalny dokument, określający prawa miejskie pochodzi z 1606 roku, wystawiony został za panowania Władysława IV, który nadał miastu herb z wizerunkiem świętego Piotra Apostoła. Wiadomo o tym przywileju z tekstu przywileju z 1792 roku o odnowieniu praw miejskich Puńska przez króla Stanisława Augusta. Puńsk był miastem królewskim, składającym się z trzech jurysdykcji: właściwego miasta posiadającego samorząd, dworu leśniczego oraz plebani z ogrodami i innymi posiadłościami miejscowego proboszcza. W 1700 roku w osadzie działała szkoła, szpital, mieszkało około 600 mieszkańców.
       Po okresie rozkwitu w skutek epidemii, podziału dóbr plebana puńskiego, podziału leśnictwa sejwejskiego, rozbiorów Rzeczypospolitej miasto przestało się rozwijać i zubożało. W 1852 roku na prośbę samych mieszczan Puńsk utracił status i prawa miejskie.
           Przed I Wojną Światową w Puńsku działała filia Towarzystwa „Žiburys”, księgarnia, biblioteka i czytelnia litewska. W 1907 roku działała spółka „Dzūkas”, oddział Towarzystwa Trzeźwości, towarzystwa religijne. Po I wojnie światowej zorganizowano w Puńsku litewski samorząd, w którego skład wchodzili: wójt, sekretarz oraz kilkunastu milicjantów.
Przed II Wojną Światową mieszkańcy Puńska i okolic brali aktywny udział w amatorskiej działalności artystycznej. Funkcjonował Oddział Towarzystwa im Św. Kazimierza, działała Spółdzielnia „Talka”, organizowano szkolnictwo litewskie. W okresie międzywojennym większość mieszkańców Puńska stanowili Żydzi, którzy mieli synagogę.
            Po II Wojnie Światowej dzięki aktywności mieszkańców Puńska utworzono Dom Kultury Litewskiej (1956r.), Liceum Ogólnokształcące z Litewskim Językiem Nauczania (1956r.). powstały szkoły podstawowe z litewskim językiem nauczania. W tym okresie powstały zespoły ludowe: kapela „Klumpė”, chór „Dzūkija”, zespół choreograficzny „Jotva”.
            Zamieszkała teren Puńska mniejszość litewska przez cały okres zachowała swoją tożsamość litewską, co miało wielki wpływ na rozwój kultury i oświaty w Puńsku oraz na terenie całej gminy. Dzięki swojej zaradności i pracowitości powstało wiele ważnych inwestycji: ośrodek zdrowia, budynek Urzędu Gminy, budynek poczty, budynki oświatowe, ulice i chodniki. W swoim czasie doskonale działały Spółdzielnia Usług Rolniczych, Gminna Spółdzielnia „Samopomoc chłopska” (do dnia dzisiejszego). Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych powstały prywatne sklepy, zakłady przetwórstwa rolnego itp.